عفونت گوش، می‌تواند در اثر عوامل باکتریایی و ویروسی ایجاد گردد؛ از علائم عفونت گوش، می‌توان به احساس درد و ناراحتی خفیف در داخل گوش، و یا احساس فشار مداوم در این ناحیه، اشاره کرد. در موارد نادر، ممکن است فرد برای مدتی شنوایی خود را از دست بدهد یا نتواند صداها را به وضوح شنیده یا تشخیص دهد. بسته به اینکه عفونت گوش، مزمن باشد یا حاد؟ می‌تواند به صورت کوتاه مدت یا بلند مدت ادامه یابد! در هر حال، عفونت‌های مزمن، نیاز به درمان‌های جدی دارند و حتی ممکن است بارها عود کنند.
علائم التهاب گوش در بزرگسالان و کودکان، با یکدیگر تفاوت دارند! برای مثال، درد گوش و خارج شدن چرک از آن، می‌تواند نشانه عفونت گوش در بزرگسالان باشد؛ در حالی که کودکان، معمولا به سردرد، بی‌قراری و از دست دادن اشتها مبتلا می‌گردند! البته برای کودکان کمتر از ۶ ماه، تب بالای ۳۹ درجه سانتیگراد و گوش درد شدید نیز، می‌تواند به عنوان نشانه‌های عفونت در گوش به حساب آیند.
علائم عفونت گوش در بزرگسالان
ابتلا به عفونت در ناحیه گوش، در کودکان شایع‌تر از بزرگسالان است؛ با این حال، کسانی که بیماری‌های مزمن پوستی مانند پسوریازیس مبتلا هستند، و یا سیستم ایمنی بدن آن‌ها ضعیف است، بیش از دیگران در معرض ابتلا به عفونت و التهاب گوش قرار دارند. از طرفی، قرار گرفتن در برخی موقعیت‌ها و شرایط، می‌تواند احتمال بروز عفونت را افزایش دهد. برای مثال، کسانی که مدت زمان طولانی را در آب به سر می‌برند، یا به عفونت دستگاه تنفسی مبتلا می‌شوند، ممکن است علائم عفونت گوش را نشان دهند.
بسته به اینکه عفونت در کدام ناحیه گوش ایجاد شده باشد، علائم متفاوتی را تجربه خواهید کرد؛ با این حال، مهم‌ترین علائم عفونت گوش در بزرگسالان شامل موارد زیر هستند:
- وجود فشار مداوم در داخل گوش
- تخلیه مایع چرک مانند از داخل گوش
- ضعیف شدن یا از دست دادن شنوایی
- احساس ناراحتی و درد خفیف در ناحیه داخلی گوش
اگر عفونت در گوش میانی یا گوش داخلی ایجاد شده باشد، ممکن است علائمی مانند سرگیجه و حالت تهوع نیز به وجود آیند. در هر حال، مشاهده هر یک از این علائم و ادامه‌دار شدن آن‌ها، معاینه یک پزشک متخصص گوش، حلق و بینی را می‌طلبد.
علائم عفونت گوش در کودکان
علائم التهاب گوش در کودکان، کمی گسترده‌تر از این علائم در بزرگسالان خواهد بود؛ در واقع، کودکان خردسال و نوزادان، می‌توانند علاوه بر درد گوش و خارج شدن عفونت از آن، علائم زیر را نیز داشته باشند:
- تب
- کشیدن گوش یا مالش آن
- احساس بی‌قراری و کسلی
- از دست دادن اشتها
- سردرد
- نداشتن واکنش نسبت به صداهای خاص
علائم عفونت گوش در کودکان، معمولا در کمتر از 3 روز برطرف می‌شوند! با این حال، در برخی موارد ممکن است این علائم تا یک هفته دوام داشته باشند. برای نوزادانی که کمتر از ۶ ماه دارند، اگر تب همراه با سایر علائم التهاب گوش وجود داشته باشد، حتما باید یک پزشک متخصص معاینات لازم را انجام دهد. از طرفی، کودکانی که تب بالای ۳۹ درجه سانتیگراد دارند، و دچار گوش درد شدید نیز شده‌اند، حتما باید تحت نظر یک پزشک متخصص معاینه و ارزیابی گردند.
علائم عفونت گوش داخلی (Otitis Interna)
به طور کلی، عملکرد شنوایی و تعادل در انسان، توسط اندام گوش داخلی کنترل می‌گردند؛ بنابراین افرادی که دچار عفونت گوش داخلی می‌شوند، علائم متعددی ممکن است از خود نشان دهند که از مهم‌ترین علائم عفونت گوش داخلی، می‌توان موارد زیر را نام برد:
- مشکلات تعادلی
- سرگیجه داشتن
- احساس گیجی
- حالت تهوع و استفراغ
- مشکلات شنوایی
- صدای وزوز گوش یا صدای زنگ در گوش
- سردرد
- احساس پری در گوش
- گوش درد
- تخلیه مایع از گوش
علاوه بر عفونت مستقیمی که در اثر عوامل ویروسی یا باکتریایی در گوش به وجود می‌آید، گاهی علت این نوع عفونت، به دلیل انتقال از نواحی دیگر بدن است! برای مثال ممکن است شخص به عفونت‌های تنفسی مبتلا شده باشد، و این عفونت به گوش داخلی انتقال یابد. در چنین مواردی، معمولا غیر از علائم التهاب گوش، نشانه‌های دیگری مانند آبریزش بینی یا تب نیز ظاهر می‌گردند.
علائم عفونت گوش میانی
ناحیه‌ای که دقیقا پشت پرده گوش قرار می‌گیرد را، گوش میانی می‌نامند. هنگامی که این ناحیه، دچار عفونت می‌شود، حالت ایجاد شده را اوتیت میانی (otitis media) می‌نامند. در اکثر موارد، علت بروز عفونت گوش میانی باکتری‌ها یا ویروس‌های دهانی، چشم‌ها و مجاری بینی هستند. از مهم‌ترین علائم عفونت گوش میانی، می‌توان موارد زیر را نام برد:
- درد و گرفتگی گوش
- جمع شدن مایع یا چرک در پشت پرده گوش؛ این حالت باعث کاهش شنوایی می‌شود.
- التهاب شدید پرده گوش؛ که باعث می‌شود حساسیت آن کمتر شده و شنیدن صدا دشوارتر شود.
- پاره شدن پرده گوش در اثر ایجاد فشار زیاد؛ در این حالت، معمولا از گوش، مایع خارج می‌شود.
- تب داشتن و احساس خستگی عمومی
تا زمانی که علائم التهاب گوش میانی برطرف نشوند، شخص همچنان در شنوایی مشکل خواهد داشت. در صورتی که تخلیه مایع از گوش، برای طولانی مدت ادامه داشته باشد، نشان دهنده پیشرفت عفونت گوش میانی خواهد بود؛ ادامه این روند، باعث از دست دادن ناگهانی شنوایی شده و روند بهبودی را طولانی‌تر خواهد کرد.
علائم عفونت گوش خارجی
منظور از گوش خارجی، مجرای گوش در قسمت بیرونی پرده گوش است، که تا دهانه بیرونی گوش ادامه پیدا می‌کند؛ در موقعیت‌هایی که اجزای گوش خارجی، در اثر ورود اشیا مانند گوش پاک کن یا ناخن و یا قرار گرفتن در معرض آب آسیب ببینند، علائم عفونت گوش خارجی ظاهر می‌گردند. هنگامی که این نوع عفونت به وجود می‌آید، مجرای گوش متورم و حساس می‌شود.
همچنین، پوست این ناحیه قرمز رنگ و گرم می‌گردد که این حالت‌ها، تا زمان رفع کامل عفونت، باقی می‌مانند. در حالت کلی، علائم التهاب گوش خارجی که به اوتیت خارجی نیز شناخته می‌شود، به شکل زیر هستند:
- احساس درد در گوش خارجی
- قرمز و متورم شدن این ناحیه
- وجود بثورات خارش‌دار
- حساسیت گوش خارجی
برای رفع علائم التهاب گوش چه باید کرد؟
با توجه به اینکه علائم عفونت گوش در نواحی مختلف، با یکدیگر فرق دارند، بنابراین روش درمانی که برای هر فرد تعیین می‌گردد، نیز متفاوت خواهد بود. در واقع، روش‌های درمان عفونت گوش میانی و خارجی با یکدیگر تفاوت دارند که در ادامه، به انواع مختلفی از روش‌های درمان عفونت گوش، اشاره می‌کنیم.
درمان عفونت گوش میانی
برای درمان هر نوع عفونتی، لازم است بیمار از آنتی بیوتیک استفاده کند. برخی از آنتی بیوتیک‌ها، خوراکی و برخی دیگر، به صورت قطره گوش قابل استفاده هستند. همچنین، پزشک متخصص گوش، حلق و بینی، داروهای ضد درد و داروهای ضد التهاب را برای بیمار تجویز می‌کند، تا روند بهبودی علائم عفونت گوش میانی تسریع گردد.
برای بیمارانی که علاوه بر عفونت گوش، علائم سرماخوردگی یا آلرژی را نیز تجربه می‌کنند، باید آنتی هیستامین، استروئیدهای بینی و داروهای ضد احتقان نیز در فرایند درمان استفاده شوند.
درمان عفونت گوش خارجی
برای بهبود علائم عفونت گوش خارجی، باید ابتدا ناحیه بیرونی به طور کامل تمیز و پاکسازی گردد؛ پس از آن، پزشک متخصص، داروهای ضد میکروبی و ضد التهابی را برای بیمار تجویز خواهد کرد. در صورتی که منشا عفونت گوش، عوامل باکتریایی باشند، مصرف آنتی بیوتیک موثر خواهد بود و برای عفونت‌های قارچی، از داروهای ضد قارچ استفاده می‌شود.
برای کسانی که به عفونت ویروسی مبتلا هستند، درمان می‌تواند ساده یا پیچیده باشد؛ به طوری که گاه عفونت ایجاد شده به صورت خود به خود برطرف می‌شود، و گاه نیاز به درمان‌های تخصصی و پیچیده خواهد داشت.
چگونه می‌توان از بروز عفونت گوش جلوگیری کرد؟
برای پیشگیری از بروز علائم عفونت گوش، می‌توان اقدامات ساده‌ای را انجام داد. برای مثال، ترک سیگار باعث کاهش احتمال عفونت دستگاه تنفسی شده، و در نتیجه، از بروز عفونت گوش جلوگیری به عمل می‌آورد. همچنین، تا حد امکان از گوش پاک کن استفاده نکنید.
نکته دیگر اینکه بعد از شنا و حمام، حتما گوش‌های خود را تمیز کرده و خشک نمایید؛ زیرا وجود رطوبت اضافی، می‌تواند عامل ایجاد عفونت باشد. لازم است همواره دست‌های خود را شسته و ضدعفونی کنید، تا در صورت ورود انگشت به گوش، از بروز علائم التهاب گوش یا عفونت جلوگیری به عمل آید.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنیم؟
افرادی که علائم عفونت گوش را در خود مشاهده می‌کنند، بهتر است به یک پزشک مجرب مراجعه کنند. به کسانی که دچار عفونت پی‌در‌پی گوش می‌شوند، توصیه می‌کنیم که حتما به یک متخصص گوش، حلق و بینی مراجعه کنند؛ زیرا پزشک می‌تواند پس از معاینه، بهترین روش درمانی را به بیمار توصیه کرده و عفونت را برطرف نماید.
در نظر داشته باشید که اقدام زود هنگام، می‌تواند از عود مجدد عفونت جلوگیری کند. از طرفی، عدم درمان عفونت گوش در بزرگسالان، می‌تواند عواقب جدی مانند کاهش شنوایی را در پی داشته باشد.
بهترین متخصص گوش حلق و بینی در تهران
تجربه و دانش پزشک متخصص، نقش موثری در روند درمان عفونت گوش دارد؛ بنابراین، بهتر است در انتخاب پزشک، نهایت دقت را به خرج دهید. کلینیک گوش تهران یکی از معتبرترین کلینیک‌هایی است که به منظور درمان انواع بیماری‌های مرتبط با گوش، حلق و بینی، تاسیس شده است. پزشکان متخصص حاضر در این کلینیک، از بهترین پزشکان حال حاضر در تهران به حساب می‌آیند؛ شما می‌توانید در صورت مشاهده علائم عفونت گوش، در اولین فرصت به این کلینیک مراجعه نمایید؛ البته فراموش نکنید که از قبل نوبت خود را رزرو کنید.
جمع‌بندی در ارتباط با علائم عفونت گوش
ایجاد التهاب و عفونت در گوش، می‌تواند به عوامل ویروسی یا باکتریایی مربوط باشد. در هر حال، علائم عفونت گوش، بسته به اینکه التهاب در کدام ناحیه به وجود آمده باشد، متفاوت هستند! به منظور درمان علائم التهاب گوش، باید حتما به یک پزشک متخصص مراجعه کنید، تا در کمترین زمان ممکن، التهاب و عفونت برطرف گردد. مصرف آنتی بیوتیک و داروهای ضد التهاب، درمان اصلی این عارضه به حساب می‌آید.
