فیستول پری لنف (PLF) یک پارگی غشای کوچک بین گوش میانی و داخلی است که باعث نشت مایع گوش داخلی به گوش میانی می‌شود. افراد مبتلا به PLF اغلب در هنگام تغییر فشار هوا، فعالیت شدید، عطسه، سرفه یا دمیدن بینی احساس درد یا سرگیجه می‌کنند. از آنجایی که علائم PLF اغلب با بیماری منییر اشتباه گرفته می‌شود، در صورت مشاهده علائم بسیار مهم است که به پزشک مراجعه کنید. در ادامه این نوشتار از کلینیک گوش تهران در مورد این بیماری و راه های تشخیص و درمان آن اطلاعاتی را در اختیارتان قرار خواهیم داد:
مطالعه پیشنهادی: تمپانوسنتز چیست؟
توضیح کامل درباره فیستول پری لنف (PLF)
همانطور که اشاره شد فیستول پری لنف (PLF) یک اتصال غیرطبیعی (پارگی یا نقص) در یک یا هر دو غشای کوچک و نازک است که گوش میانی پر از هوا و فضای پری لنفاتیک پر از مایع را از هم جدا می‌کند. این دهانه کوچک اجازه می‌دهد تا پری لنف (مایع) به گوش میانی نشت کند.
تغییرات فشار هوا که در گوش میانی رخ می‌دهد (مثلاً وقتی در هواپیما هستید) معمولاً بر گوش داخلی تأثیر نمی‌گذارد. با این حال، هنگامی که فیستول وجود دارد، تغییرات در فشار گوش میانی مستقیماً بر گوش داخلی تأثیر می گذارد و تعادل و یا ساختارهای شنوایی را در داخل تحریک می‌کند و باعث علائم PLF می‌شود.
علل فیستول پری لنف چیست؟
شایع ترین علت فیستول پری لنف ضربه به سر است. سایر علل فیستول پری لنف عبارتند از:
- سوراخ شدن پرده گوش
- ضربه به گوش
- تغییر ارتفاع
- افزایش سریع فشار داخل جمجمه ای که می‌تواند در هنگام زایمان یا سایر فعالیت‌های شدید بدن رخ دهد
- باروتروما (تغییرات سریع فشار ناشی از پرواز، غواصی، بلند کردن وسایل سنگین و زایمان).
- قرار گرفتن در معرض صداهای بلندی که نزدیک گوش شما هستند، مانند تیراندازی.
- عفونت‌های مکرر گوش
- دمیدن بینی به شدت شدید
گاهی اوقات، ممکن است به نظر برسد که یک فیستول پری لنفاتیک بدون علت ظاهری ایجاد می‌شود. اما معمولاً به دلیل یک آسیب قدیمی است که علائم فوری ایجاد نکرده است.
علائم فیستول پری لنف
علائم و نشانه‌های PLF ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- دشواری در تحمل حرکات سریع یا چرخشی
- سرگیجه
- احساس فشار در گوش
- یا احساس پری در گوش
- شنوایی بسیار حساس
این علائم معمولاً در طول تغییرات ارتفاع یا هنگام بلند کردن اجسام سنگین، خم شدن، سرفه یا عطسه بدتر می‌شوند.
تشخیص فیستول پری لنف چگونه است؟
علائم فیستول پری لنفاتیک مشابه علائم سایر بیماری‌های گوش داخلی مانند بیماری منییر، نوریت دهلیزی و لابیرنتیت است. بنابراین، برای ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما مهم است که ابتلا به این بیماری دیگر را رد کند.
اگرچه هیچ آزمایش قطعی برای PLF وجود ندارد، پزشک گوش و حلق و بینی ممکن است از یک یا چند ابزار تشخیصی زیر برای تشخیص این بیماری استفاده کند:
- معاینه فیزیکی – پزشک گوش و حلق و بینی یک معاینه فیزیکی کامل انجام می‌دهد و از شما سوالاتی در مورد سابقه سلامتی و علائم PLF می پرسد.
- تست شنوایی – تست شنوایی می‌تواند حساسیت شنوایی شما را ارزیابی کند.
- معاینه تعادل – این تست تعادل و عملکرد گوش داخلی شما را بررسی می‌کند.
- الکتروکوکلئوگرافی آزمایشی که فشار مایع داخل گوش داخلی شما را اندازه گیری می‌کند.
- آزمایش فیستول پری لنفاتیک که حرکات چشم شما را در حین اعمال فشار به کانال گوش ردیابی می‌کند.
پزشک شما همچنین ممکن است از آزمایش‌های تصویربرداری برای تأیید تشخیص شما استفاده کند. آزمایشات رادیولوژی فیستول پری لنفاتیک شامل موارد زیر است:
- یک سی تی اسکن، که یک تصویر سه بعدی اشعه ایکس از ساختارهای داخل بدن شما تولید می‌کند.
- MRI، که با استفاده از آهنرباهای قدرتمند و امواج رادیویی، تصاویری از داخل بدن شما می گیرد.
- در برخی موارد، ام آر آی و سی تی اسکن ممکن است هنگام تشخیص فیستول پری لنفاتیک ترکیب شوند.
اگر یک آسیب تروماتیک باعث PLF شما شود، متخصص ممکن است به شما توصیه کند 7 تا 14 روز استراحت کنید تا ببیند آیا علائم شما به مرور زمان کاهش می یابد یا خیر.
اگر استراحت و انتظار مراقب برای کاهش PLF شما کافی نباشد، پزشک گوش و حلق و بینی ممکن است یک روش جراحی را برای اصلاح علت زمینه ای توصیه کند.
روش‌های درمانی فیستول پری لنف
بسته به شدت بیماری، چند گزینه و روش درمانی متفاوت وجود دارد:
- استراحت در رختخواب؛ فعالیت محدود اغلب اولین خط درمان فیستول پری لنفاتیک است. پزشک شما ممکن است استراحت در بستر را برای یک تا دو هفته توصیه کند. در صورت مشاهده بهبودی، استراحت بیشتر تا رفع مشکل توصیه می‌شود.
- تزریق پچ خون؛ در طی این روش، پزشک خون شما را به گوش میانی تزریق می‌کند که این به بازسازی غشای آسیب دیده کمک می‌کند. تزریق پچ خون تا حدودی جدید است و متخصصان هنوز در حال تحقیق در مورد درمان هستند. اما تا به حالا نتایج این روش درمانی دلگرم کننده بوده است.
- عمل جراحی؛ اگر درمان‌های ذکر شده مؤثر نبودند، ممکن است پزشک جراحی را توصیه کند. در طی این روش، پرده گوش به آرامی بلند می‌شود و پیوندهای بافتی روی غشاهای آسیب دیده بین گوش میانی و داخلی قرار می گیرد. این جراحی برای همه مناسب نیست، بنابراین حتما با پزشک خود در مورد خطرات و محدودیت‌های این درمان صحبت کنید.
بهبودی پس از جراحی فیستول پری لنفاتیک چقدر طول می کشد؟
در حالی که اکثر افراد ظرف چند روز پس از جراحی احساس راحتی می‌کنند، بهبودی کامل می‌تواند چندین هفته طول بکشد. در طول این مدت، مهم است که تمام دستورالعمل‌های پس از عمل را که توسط جراح ارائه شده است، دنبال کنید. به طور کلی، شما باید با سر بالا بخوابید و از فعالیت‌هایی که می‌تواند باعث کشیدگی گوش شود، مانند غواصی و بلند کردن وسایل سنگین اجتناب کنید.
آیا می‌توان از فیستول پری لنفاتیک جلوگیری کرد؟
در حالی که نمی توانید به طور کلی از PLF جلوگیری کنید، می‌توانید اقداماتی را برای کاهش خطر ابتلای خود انجام دهید. برای مثال:
- هنگامی که می دانید در معرض صدای بلند قرار خواهید گرفت از گوش‌های خود محافظت کنید.
- هنگام سفر با هواپیما از گوش گیر فیلتر شده استفاده کنید. چراکه به یکسان کردن فشار در گوش شما کمک می‌کند.
- اگر مستعد ابتلا به عفونت‌های مکرر گوش هستید، از پزشک خود در مورد اقدامات پیشگیرانه سوال کنید.
چشم انداز ابتلا به فیستول پری لنف
اگر علائمی مانند مشکلات تعادل یا سرگیجه دارید، ممکن است نیاز به تغییراتی در برنامه روزانه خود داشته باشید. به عنوان مثال، اگر راه رفتن علائم شما را تحریک می‌کند، از شخص دیگری بخواهید که کارهای شما را انجام دهد. علاوه بر این، از موقعیت هایی که ممکن است تعادل خود را از دست بدهید و زمین بخورید، اجتناب کنید.
فیستول پری لنفاتیک می‌تواند باعث ایجاد طیف وسیعی از علائم نگران کننده شود که کیفیت زندگی شما را مختل می‌کند. اگر PLF در شما تشخیص داده شود، پزشک شما ممکن است استراحت در بستر را توصیه کند، که می‌تواند به بهبود فیستول به خودی خود کمک کند. اگر استراحت در بستر کافی نباشد، ممکن است نیاز به جراحی داشته باشید. مهم است که دستورالعمل‌های ارائه شده توسط پزشک خود را به دقت دنبال کنید تا بتوانید در سریع ترین زمان ممکن بهبود پیدا کنید.
آیا ارتباطی بین کم شنوایی و ابتلا به فیستول پری لنف وجود دارد؟
بسیاری از افرادی که به کم شنوایی مبتلا می‌شوند به دنبال علت این عارضه هستند و ممکن است آن را به بیماری‌های مختلف گوش ارتباط دهند. باید توجه داشته باشید که طبق یافته های پزشکی هنوز ارتباط دقیق و مشخصی بین فیستول پری لنف و کم شنوایی وجود ندارد، اما بر اساس تحقیقات گفته شده است که حدود 11 درصد از کم شنوایی های حسی عصبی که دارای منشا و علت مشخصی در کودکان نیست می‌تواند ناشی از فیستول پری لنف است.
طبق تحقیقات انجام شده بر کم شنوایی حسی عصبی پیشرونده در کودکان مشخص شد که این بیماری علت 25 درصد کم شنوایی ها بوده است. آنچه این این تحقیقات را تایید می‌کند این است که بیماری فیستول پری لنف می‌تواند عدم تعادل در مایع گوش را به همراه داشته باشد و این عدم تعادل منجر به افت شنوایی حسی و عصبی خواهد شد، بنابراین می‌توان نتیجه گرفت یکی از علل کم شنوایی می‌تواند بیماری فیستول پری لنف باشد.
مطالعه پیشنهادی: سندروم رامسی هانت چیست؟
سوالات متداول در مورد فیستول پری لنف
در ادامه به پاسخ 3 تا از پرتکرار ترین سوالات مراجعان کلینیک گوش میپردازیم:
- آیا فیستول پری لنفاتیک قابل درمان است؟ بله. برخی از PLFها می‌توانند خود به خود با استراحت کافی بهبود پیدا کنند. با این حال، در برخی موارد، تزریق پچ خون یا جراحی ممکن است ضروری باشد.
- چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟ هر زمان که تغییراتی در شنوایی یا سایر علائم ایجاد شد، با پزشک خود ملاقات کنید. اگر عفونت‌های مکرر یا شدید گوش دارید، از پزشک خود بپرسید که چگونه می‌توانید خطر ابتلا به PLF را کاهش دهید.
- فیستول پری لنفاوی چه کسانی را مبتلا می‌کند؟ فیستول پری لنفاتیک می‌تواند افراد را در هر سنی تحت تاثیر قرار دهد. در برخی موارد، PLF ممکن است در بدو تولد وجود داشته باشد.
